Flökkulíf

Ég lifi tvöföldu lífi hitt heimilið mitt er 123.is/fiona endilega kíkið við þar er ég að setja inn myndir.

Reykvíkingar og útálandilið

Að fara til Reykjavíkur er erfitt fyrir líkamann.  Hann spennist allur upp og maður verður ör, pirraður og stressaður.  Sem dæmi má nefna að ég skil ekkert í borgarstjóranum að senda mér ekki bréf þess efnis að hingað og þangað um borgina er búið að breyta gatnakerfinu og pota niður ljósum, byggja brýr og smáhúsin sem maður notaði til að rata á næsta stað hafa vikið fyrir háhýsum.  Það eru vinnusvæði útum allt og þar af leiðandi hafa byggingarverktakarnir sett niður skilti til að hægja á umferðinni.  En það fer bara enginn eftir þeim nema ein manneskja og það er Snjólaug.  Ég er bara landsbyggðarhyski sem veit ekki betur en að tilgangur skiltanna er til að fara eftir þeim.  Og að verða valdur að árekstri bara af því að ég hægi á mér þegar sagt er að 50 er hámarkið er fásinna.  Menn geta bara gleymt því að pota niður skiltum þarna í borginni því það fer enginn eftir þeim, og ef það er einhver sem gerir það er hann bara asni í augum annara vegna þess að það er bara flautað og jafnvel puttinn sendur út í loftið.  Sko ég gerði tilraun á 80 km götu og hún var sko ekki að virka.  Umferðin þar var hraðari heldur en á þjóðvegi 1.  Bílarnir hurfu bara út í buskann.  Þannig að ég tók á það ráð að prufa að halda mér við einn bíl og ég var á 110.  Hvað er eiginlega málið?  Hvar er lögreglan?  Sést hún bara á kvöldin þegar stór hluti Reykjavíkurfólks er farinn í bælið og þeir sem eru á fótum eru 17 ára guttar sem aka um á tryllitækjum sem þeir ráða ekki við?  Nei þvílikt rugl.  Ég er sko alveg til í að vera bara heima hjá mér á Reyðarfirði þar sem umferðin silast bara áfram og maður þarf ekki að hafa áhyggjur af því að einhver stresspungur reki puttann í loftið og þenji flautuna bara vegna þess að ég virði hraðatakmörk.  Ég gæti skrifað 5 blaðsíður í viðbót um sumarfríið og verslunarmannahelgina en ég ætla nú samt ekki að gera það núna verð að spara orðaforðann til að eiga í næstu færslu.  Bið bara að heilsa í bili og endilega farið varlega í umferðinni.

Villikonan

 

Ég get með stolti sagt að ég veiddi þennan fisk algjörlega ein :)

Bóndinn gaf mér stöng  ásamt veiðikorti í sumargjöf.  13 júlí var ákveðið að halda á veiðislóðir upp í Skriðdal.  Vatnið sem varð fyrir valinu kallast Skriðuvatn.  Ég get nú ekki sagt það að ég sé einhver fræðingur í veiðum og aðferðum.  Skiptir mig svo sem engu máli hvernig dót er á stönginni.  Það sem skiptir mig máli er að þetta lendi á vatninu.  En þannig var það í þessu tilfelli þegar ég fékk  þennan væna urriða,  ég kastaði bara út og dró inn og í þriðja skiptið þá hélt ég bara að ég væri búin að festa mig í grjóti eða arfa.  Svo var mikil gleði þegar ég sá hvað í stefndi, jibbí á landi var minn fyrsti alvöru fiskur, svo veiddist ekki meir þann daginn.  Við enduðum veiðitúrinn í Hjaltastaðaþinghá nánar tiltekið á bænum Dalir, en þar býr amma Erna. Ég með mitt góða hjarta var búin ákveða það að ef við fengjum einhvern fisk þá fengi hún hluta af aflanum.  En þar sem að við fengum bara einn þá var hann ætlaður henni.  Fiskurinn minn góði vigtaðist 5 og ½ pund…en fyrir þá sem ekki eru góðir í pundum þá var hann 2.7 kíló.  Og ég er svo montin að ég hreinlega vissi ekki að ég ætti þetta í mér að geta rifnað af monti.  En frá og með deginum í dag þá hefur veiðistöngin mín fengið nafn og nefnist hún gullstöngin.  Ástæðan fyrir því er einföld ég er bara búin að veiða á stöngina mína en mitt heittelskaði ekkert ef frá er talinn tittur sem var svo lítill að stöngin hjá honum bognaði ekki einu sinni.  Við komum heim frá veiðum í vatni sem er í Breiðdal og þar fékk ég einnig fallegan fisk en í minni kantinum en hinn. Ég sauð hann bara fyrir kisuna okkar.  Og ég get með sanni sagt að það er að brjótast villimaður út í mér sem hefur legið í dvala síðan á dögum steinaldamannanna.  Ég hef tekið þá ákvörðun að ég ætla ásamt vinkonu minni að skella mér í skotvopnanámskeið og halda á vit ævintýra í skurðum og upp á hátinda Fjarðabyggðar í haust og vetur með riffil á bakinu að stunda sjálfsþurftarbúskap og veiða í matinn.  Snjósa kveður í bili að rifna úr monti og urrandi af villiskap.  J 

Til hvers?

Held að það sé kominn tími til að blogga eitthvað.....en málið er að ég hef ekki hugmynd hvað á að segja.  Er búin að sitja og hugsa núna í tæpan klukkutíma en mér dettur bara ekkert í hug.  Reyndar var ég að koma heim í fagra fjörðinn Reyðarfjörð.  Við skötuhjúin skelltum okkur á æskuslóðir mínar nánar tiltekið norður á Akureyri.  Tilgangur með ferðinni var að heiðra ömmu og Ásu frænku á merkisdeginum 16. febrúar.  Ég sé ekkert eftir því að hafa farið. Þarna var múgur og margmenni og gaman að sjá ættingja sem maður hefur ekki séð til fjölda ára.  Hlaðborðið svignaði undan gómsætum tertum og allir voða glaðir.  Eina sem setti kannski strik í reikninginn var íbúðin sem við leigðum ásamt Maríu frænku.  Mæli sko ekki með henni.  En ég nenni nú ekki að fara í þá sálma.  Græddi svo afmælisboð í afmælisveislunni,  ætlum að heiðra frænku mína á laugardaginn en hún varð 4 ára 20. febrúar.  Þannig að það verður rúntur á Eskifjörð með stoppi í efnalauginni.  Amma kemur sennilegast og gistir yfir helgina hjá okkur, en nota bene hún hefur ekki enn komið og kíkkað í heimsókn.  Þá ætla ég sko að stjana í kringum hana....leyfa henni að njóta þess að vera í fríi...er sko búin að plana góðan mat og slökun.  Kannski fara bara með hana í bíltúr eitthvað. En nú er ég hætt í bili er  bara farin að bulla....var líka að koma heim úr vinnunni

 

Skelli þessari dásamlegu mynd hérna inn, svona í tilefni þess að þau áttu brúðkaupsafmæli um daginn og amma átti afmæli 16. febrúar og afi á afmæli 24. febrúar.  Til hamingju elskurnar mínar

Hátíðir

JÓLIN ERU HOPP OG JÓLIN ERU HÍ!! Já af hverju er þetta ekki oftar á ári?  Maður spyr sig.  EKki held ég nú samt að það sé sniðugt.  Eins og ég ætla að koma orðum að....ég er búin að öllu!! nú er bara að bíða og  vinna.  Hmmm jú og föndra konfekt...án aðstoðar ma.  fjúff veit ekki hvernig árangurinn verður hjá mér.  Vona að eitthvað heppnist.  Ég tók þann pólinn í hæðina að vera oggu poggu kærulaus þetta árið.....ég sleppi því að þvo inn í fataskápana, eldhússkápana , loftin, veggina, nú bara þurrkaði ég af og skúraði gólfin...ég meina hver er að kíkja inn í skápana hjá manni?  ENGINN! nákvæmlega.  Hátíðin gengur alveg í garð hvort sem það er ryk eða ekki.  Og já á meðan ég man....ég baka ekkert...nú er hægt að kaupa þetta tilbúið og hver tekur eftir því hvort þetta er heimagert eða ekki.  Veit ekki alveg hvað er að gerast í kollinum...en kannski hef ég heyrt það aðeins of mikið undanfarið hvað ég sé lík Ásu frænku eða Snjólaugu ömmu....hjúkk get sko alveg sannað það að þetta er óþarfi....Snjólaug getur haldið jólin....ætla bara að njóta þesss að eiga notalegar stundir með manninum í skammdeginu að hlusta á jólalög með Vilhjálmssystkinum Ellý og Vilhjálmi og gæða mér á piparkökum úr Krónunni...Kveð að sinni í jólagírnum án alls stress.  Farið vel með ykkur vinirnir mínir.

bloggedí blogg

Langt síðan síðast.....svo langt að ég er búin að flytja síðan ég bloggaði og erum við flutt til Reyðarfjarðar í alveg geggjað hús.  Það er líka nóg að gera í vinnunni.....endalaus start up þar sem við höfum rafmagn til þess.  Smátt og smátt verðum við komin með 330 ker í notkun en erum bara með held ég 80 eða eitthvað álíka.  Við fengum fyrstu næturgestina um helgina...Tvær ungar dömur af Héraðinu komu hingað á Reyðarfjörð gagngert til að vera með í konukvöldi sem var planað.  Það var alveg geggjað...og mér til mikillar undrunar þá kom ég sjálfri ´mér á óvart og tók upp hljóðnema og fór að syngja!!!!! Halló og ég er orðin mjög svo húkkt á singstar verð að fá mér svona græju, :)  En ég nenni ekki að skrifa meira í bili er að fara í vinnuna ciao amigos :)

Réttir og göngur

Já hér getur að líta Dyrfjöllin í öllum sínum skrúða.  Þarna hef ég lent í þeim verstu og eftirminnilegustu göngum sem ég upplifað.  Þetta voru fyrstu og síðustu göngur mínar á ævinni.  Ég er almennt ekki hrifin af sauðkindinni.  Veit ekki af hverju, þrátt fyrir að ég sé alin upp í sveit.  Alveg síðan ég man eftir mér hef ég haft óbeit á þessum ''dýrum''.  Maður er kannski að keyra eftir þjóðveginum og nei hvaða hvað maður þarf að snarhemla og stofna sér í hættu út af einhverri rollu með börnin 2 sér við hlið.  Maður bíbbar en hún horfir á mann með einhverjum versta svip sem maður hefur séð....eins og til dæmis........Ég er yfir þig hafin og þú getur ekki fengið mig til að hreyfa mig þótt þú notir þennan lúður á mig og mína....svo bara jórtrar þetta í rólegheitum mengað gras.  En Svo ég segi frá göngunum í stuttum pistli.  Þetta var árið 2003 og ég bauðst til að hjálpa ömmu við smalamennskuna.  Ekkert mál sagði ég bara í símann og brunaði í Dali sem eru í Hjaltastaðaþinghá.  Græjaði mig í svona föt sem allir klæðast við göngur.  Amma fór og græjaði bikkjuna...sem er sko orð með réttu.  Rétt fetaði áfram og til að segja ykkur það þá var ég fótgangandi en allir aðrir í sveitinni á hestum.  Amma lagði mér lífsreglurnar á leiðinni upp fjallið.  Þú átt að fylgjast með manninum fyrir ofan þig og ekki missa sjónar og blablablalbalalbl......var hætt að taka eftir.  Svo var ég komin eitthvert langt frá mannabyggð upp í fjall og á stað sem ég hafði aldrei komið á áður.  Þekkti ekkert til. Sá gæjann og labbaði á eftir honum og svo eins og ég sagði allir á hestum  NEMA ÉG!!!! Bíddu við hvert fór hann??? Hann bara hvarf svo ég settist á stein og beið  eftir honum  klukkan var um það bil 14:00 og ég beið og beið en hann bara birtist ekki...ég þorði ekki fyrir mitt litla líf að hreyfa mig.  Ef hann skyldi láta sjá sig.  Leit á klukkuna.....18:00...sólin var farin að síga og í mistrinu sá ég hvítan hóp af jarmandi sauðkind og ég einhversstaðar langt í burtu og vissi ekkert hvaða leið ég átti að fara....klukkan 20:30 komst ég niður og allir litu á mig eins og ég væri týndi sauðurinn.  Hvar varstu...hvað varstu að gera o.svfr....Það sauð á mér,  ég var að bíða eftir manninum sem reið út í buskann og kom aldrei aftur.  Eftir þetta ákvað ég að ég ætti ekkert erindi í svona aðgerðir...þá var nú betra að taka bara á móti þessu í sláturhúsinu.  Af hverju er ekki bara hægt að kalla á þessa drottnara fjallana eins og maður kallar á Snata????  Þá væri þetta allt einfaldara.  Ekki satt?  Nei mér rifjaðist þessi saga upp þegar ég var að fara yfir myndirnar mínar og lét þessa sögu fylgja með Dyrfjöllunum.  

Traust og svik

Allt í lagi mér er spurn....er hægt að treysta í einu og öllu starfsfólki í dag?  Teljið þið afganginn sem þíð fáið til baka?  Skoðið þið kvittanir sem þið fáið eftir að hafa beðið um framyfir á kortinu eða takið þið miðann til baka?  Nú hef ég heyrt um dæmi þar sem starfsmaður var að ''klinka'' í búð.  Hann hugsar með sér æji 5 kall hérna hann tekur ekkert eftir því...eða það sem meira er menn halda almennt að ''heldra fólkið'' sé svo vitlaust að það fatti það ekkert hvort það fái réttan 2500 kall til baka eða ekki.  Mér líst ekkert á þetta.  Svo eru komnir í notkun posar þar sem maður þarf ekki að skrifa undir.  Afgreiðslufólkið veifar miðanum sem sönnun fyrir því að þetta hafi farið í gegn.  Ég held að það sé frekar mikið um þetta í dagsins önn. Menn eru alla jafna í kapphlaupi við tímann og gefa sér ekki nægan tíma til að skoða og pæla.  En hvernig getur þetta verið mannleg mistök????  Vissi hún ekki hvað hún var að gera?  Nei ekki fyrst markaðsstjórinn talar um ''mannleg mistök''.  En mín orð til ykkar eru að þið megið endilega til með að gefa ykkur tíma í einu og öllu og tékka á því hvort um er að ræða traust eða svik.  Eigið góðan dag.

Stal dælulykli viðskiptavinar

Sölumenn

Já ég er hérna,  vildi láta vita af mér.  Fékk ansi skemmtilega hringingu áðan   Já það kannski borgar sig ekki að vera félagi í bókaklúbbum eða annarskonar klúbbum,  já ég fékk þetta svo þvílíka gyllinboð.  Held ég skelli mér bara á það,  um er að ræða öldina okkar sem spannar frá landnámi og fram til ársins 1995.  Kostar ekki nema 69.990 sko bara fyrir félaga, svo sagði gaurinn,  hvað segirðu á ekki að skella sér á þetta kostatilboð????  Ég meina sko hver ákveður sig svona á 5 mín?  En þeir eru misjafnir þessir sölumenn,  sennilegast ekki öfundsvert jobb.

kraftmiklir bílar

Það er alltaf misgott að lesa svona fréttir,  Það er eitthvað sem þarf að gera í svona málum.  Mér finnst að það eigi að hækka aldurinn í 18 ár og setja búnað í bílana sem stillir þá á max hraða. Unglingarnir sem eru nýskriðnir úr ökuskólanum og með nýstraujað skírteini í höndunum eru að kaupa sér allt of kraftmikla bíla að mínu mati.  Og hvaða 17 ára gamlir ökumenn hafa efni á því að staðgreiða svona dúndurbíla?  

Stöðvaður á 150 km hraða