Ég get með stolti sagt að ég veiddi þennan fisk algjörlega ein :)

Bóndinn gaf mér stöng  ásamt veiðikorti í sumargjöf.  13 júlí var ákveðið að halda á veiðislóðir upp í Skriðdal.  Vatnið sem varð fyrir valinu kallast Skriðuvatn.  Ég get nú ekki sagt það að ég sé einhver fræðingur í veiðum og aðferðum.  Skiptir mig svo sem engu máli hvernig dót er á stönginni.  Það sem skiptir mig máli er að þetta lendi á vatninu.  En þannig var það í þessu tilfelli þegar ég fékk  þennan væna urriða,  ég kastaði bara út og dró inn og í þriðja skiptið þá hélt ég bara að ég væri búin að festa mig í grjóti eða arfa.  Svo var mikil gleði þegar ég sá hvað í stefndi, jibbí á landi var minn fyrsti alvöru fiskur, svo veiddist ekki meir þann daginn.  Við enduðum veiðitúrinn í Hjaltastaðaþinghá nánar tiltekið á bænum Dalir, en þar býr amma Erna. Ég með mitt góða hjarta var búin ákveða það að ef við fengjum einhvern fisk þá fengi hún hluta af aflanum.  En þar sem að við fengum bara einn þá var hann ætlaður henni.  Fiskurinn minn góði vigtaðist 5 og ½ pund…en fyrir þá sem ekki eru góðir í pundum þá var hann 2.7 kíló.  Og ég er svo montin að ég hreinlega vissi ekki að ég ætti þetta í mér að geta rifnað af monti.  En frá og með deginum í dag þá hefur veiðistöngin mín fengið nafn og nefnist hún gullstöngin.  Ástæðan fyrir því er einföld ég er bara búin að veiða á stöngina mína en mitt heittelskaði ekkert ef frá er talinn tittur sem var svo lítill að stöngin hjá honum bognaði ekki einu sinni.  Við komum heim frá veiðum í vatni sem er í Breiðdal og þar fékk ég einnig fallegan fisk en í minni kantinum en hinn. Ég sauð hann bara fyrir kisuna okkar.  Og ég get með sanni sagt að það er að brjótast villimaður út í mér sem hefur legið í dvala síðan á dögum steinaldamannanna.  Ég hef tekið þá ákvörðun að ég ætla ásamt vinkonu minni að skella mér í skotvopnanámskeið og halda á vit ævintýra í skurðum og upp á hátinda Fjarðabyggðar í haust og vetur með riffil á bakinu að stunda sjálfsþurftarbúskap og veiða í matinn.  Snjósa kveður í bili að rifna úr monti og urrandi af villiskap.  J 

JÓLIN ERU HOPP OG JÓLIN ERU HÍ!! Já af hverju er þetta ekki oftar á ári?  Maður spyr sig.  EKki held ég nú samt að það sé sniðugt.  Eins og ég ætla að koma orðum að....ég er búin að öllu!! nú er bara að bíða og  vinna.  Hmmm jú og föndra konfekt...án aðstoðar ma.  fjúff veit ekki hvernig árangurinn verður hjá mér.  Vona að eitthvað heppnist.  Ég tók þann pólinn í hæðina að vera oggu poggu kærulaus þetta árið.....ég sleppi því að þvo inn í fataskápana, eldhússkápana , loftin, veggina, nú bara þurrkaði ég af og skúraði gólfin...ég meina hver er að kíkja inn í skápana hjá manni?  ENGINN! nákvæmlega.  Hátíðin gengur alveg í garð hvort sem það er ryk eða ekki.  Og já á meðan ég man....ég baka ekkert...nú er hægt að kaupa þetta tilbúið og hver tekur eftir því hvort þetta er heimagert eða ekki.  Veit ekki alveg hvað er að gerast í kollinum...en kannski hef ég heyrt það aðeins of mikið undanfarið hvað ég sé lík Ásu frænku eða Snjólaugu ömmu....hjúkk get sko alveg sannað það að þetta er óþarfi....Snjólaug getur haldið jólin....ætla bara að njóta þesss að eiga notalegar stundir með manninum í skammdeginu að hlusta á jólalög með Vilhjálmssystkinum Ellý og Vilhjálmi og gæða mér á piparkökum úr Krónunni...Kveð að sinni í jólagírnum án alls stress.  Farið vel með ykkur vinirnir mínir.